معنی تب سوخته - جستجوی لغت در جدول جو

تب سوخته

لغت نامه دهخدا

دل سوخته

سوخته دل، ستمدیده، مصیبت دیده، آزرده دل، غمناک

فرهنگ فارسی عمید

سرب سوخته

(سُ بِتَ / تِ)

زرگون. زرقون. زرجون. سلیقون. سندوقس. اسرب محروق. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

ده سوخته

(دِهْ تِ)

دهی است از دهستان فلاورد بخش لردگان شهرستان شهرکرد. واقع در 35هزارگزی جنوب لردگان. دارای 130تن سکنه است. آب آن از چشمه تأمین می شود. راه آن فرعی. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

قباسوخته

(تَ / تِ)

کنایه از کسی که غم و اندوه خود را پنهان دارد و بخوشی و مسرت تظاهر نماید: خندۀ قباسوخته ها

لغت نامه دهخدا

دل سوخته

(دِ لِ تَ / تِ)

دل ستمدیده. دل غم دیده:
سوز دل یعقوب ستمدیده ز من پرس
اندوه دل سوخته دلسوخته داند.
سعدی.
نفس آن روز برآرم به خوشی از ته دل
که دل سوخته در بزم تو مجمر گردد.
سلمان (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مس سوخته

(مِ تَ / تِ)

اسم فارسی راسخ است. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

مل سوخته

(مَ)

دهی از دهستان بردخون است که در بخش خورموج شهرستان بوشهر واقع است و 221 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

مک سوخته

(مُ)

دهی از دهستان بخش جالق شهرستان سراوان است و 100 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران، ج 8)